14 sierpnia 1941 r. w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym i zagłady Auschwitz został zabity o. Maksymilian Maria Kolbe. 83. rocznicę tego wydarzenia upamiętniono w Oświęcimiu, Harmężach oraz Miejscu Pamięci Auschwitz-Birkenau. W uroczystościach rocznicowych wzięła udział Iwona Gibas z zarządu województwa oraz radna województwa Barbara Nowak.

Obchody 83. rocznicy śmierci franciszkanina, św. Maksymiliana Marii Kolbego rozpoczęła 14 sierpnia msza św. w kościele św. Maksymiliana Męczennika w Oświęcimiu, skąd wyruszyła następnie procesja do b. niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz. Poranne nabożeństwo zostało odprawione również w kościele franciszkańskim w Harmężach. Po nabożeństwie grupa pielgrzymów udała się pod bramę b. obozu w Birkenau, w Brzezince, skąd wyruszyła piesza pielgrzymka do Miejsca Pamięci Auschwitz. Dwie pielgrzymki, z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach oraz z kościoła św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu, spotkały się przy obozowej bramie z napisem „Arbeit macht frei” w Miejscu Pamięci Auschwitz, by przejść w kierunku obozowego bloku 11.

Przy bloku 11 odprawiono uroczystą mszę świętą. Uczestniczyło w niej ponad tysiąc osób, wśród nich Zdzisława Włodarczyk, Ocalała z Auschwitz. Pielgrzymów powitał biskup bielsko-żywiecki Roman Pindel. Uroczystościom przewodniczył kardynał Stanisław Dziwisz. – Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. W sierpniu 1941 r. o. Maksymilian zrozumiał i podjął heroiczną decyzję, by do tych słów dołączyć osobisty komentarz i osobiste świadectwo. Ofiarował się, by zastąpić przeznaczonego na głodową śmierć nieznanego mu ojca rodziny. Ofiara została przyjęta – mówił kardynał Stanisław Dziwisz.

Podczas rocznicowych uroczystości składano kwiaty pod Ścianą Śmierci na dziedzińcu bloku 11 oraz na obozowym placu apelowym przy bloku 17, gdzie 29 lipca 1941 r. Maksymilian Kolbe ofiarował życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Modlono się również w celi nr 18, w podziemiach bloku 11, w której zamordowano św. Maksymiliana.

Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Te piękne słowa zostały dzisiaj wypowiedziane w Miejscu Pamięci. Ojciec Maksymilian Kolbe przez całe życie podążał drogą wiary, by w piekle obozu Auschwitz oddać siebie za drugiego człowieka. Święty Maksymilian Kolbe jest dla nas wzorem odwagi, wiary, kapłaństwa i człowieczeństwa – mówi Iwona Gibas z Zarządu Województwa Małopolskiego.

Św. Maksymilian Maria Kolbe

Jak przypomina Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie, gdzie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Rzymie z zakresu filozofii i teologii, uzyskując doktoraty z tych nauk, a także przyjął święcenia kapłańskie. Do Polski powrócił w 1919 r. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie i wydawnictwo. Był też misjonarzem w Japonii.

Został aresztowany w Niepokalanowie 17 lutego 1941 r., gdzie pełnił funkcję przełożonego, gwardiana. Po kilkumiesięcznym śledztwie w warszawskim więzieniu Pawiak 29 maja 1941 r. przywieziony został do Auschwitz. Gdy w końcu lipca tego roku w odwecie za ucieczkę więźnia kierownik obozu rozkazał skazanie 10 więźniów z tego samego bloku na śmierć głodową, jeden ze skazanych, Franciszek Gajowniczek, prosił o darowanie życia ze względu na żonę i dzieci. Słysząc te słowa, ojciec Kolbe wystąpił z szeregu i zwrócił się do esesmanów z propozycją zamiany za rozpaczającego więźnia. Przeprowadzający wybiórkę Karl Fritzsch zgodził się i ojciec Kolbe dołączył do pozostałych więźniów, których odprowadzono do podziemi bloku 11.

Po dwóch tygodniach zarządzono opróżnienie celi. Większość więźniów już nie żyła, niektórzy jeszcze dawali oznaki życia, wśród nich ojciec Kolbe. Esesmani postanowili więc zabić żyjących więźniów zastrzykami fenolu.

Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 r., jego kanonizacji dokonał św. Jan Paweł II 10 października 1982 r. W 1999 r. został ogłoszony przez papieża patronem honorowych dawców krwi. Patronuje on także diecezji bielsko-żywieckiej.

malopolska.pl